MP3.com: Johan Sanctorum: 'Rachel's delirium'
MP3.com Home
EMusic Free Trial  /  Get Started  /  Artist Area  /  Site Map  /  Help
 
Johan Sanctorum: 'Rachel's delirium'mp3.com/rachelsdelirium

175 Total Plays
Artist Extras
  •  
  • Go to the artist's web site
  •  
  • Find more artists in Brussels, - Belgium
  •  
  • More featured tracks in Classical
  •  
  • Get More MP3.com Services

    "Rachel's delirium",
    (Johan Sanctorum: 'Cesare Borgia', Act II )-
    Marielle Creemers, soprano

    The infinite emptyness of Van Gogh's 'Café de Nuit' (1888) is the background of this scenic song, in which the young Arlesian prostitute Rachel receives the painter's cut ear in a handkerchief at Christmas evening of that year. For Sanctorum this tragical anecdote was the perfect focus of a wide, expanding circle of projections and parodical associations: the bleeding ear as an organic Grail-format in which one could recognize the Holy Child; Rachel as the whore who refinds her virginity in a religious-fantastic  illumination; on the other hand dark shadows of late-romantic orgiasm hang over this aria: Salome, Isolde, fusion of love and death. In the exact middle of this polarity: the Buddhistic notion of Nirwana, zero-dimensional non-being as the hightest aspiration. Lots of musical references to Wagner and R. Strauss.
    By the combination of Rachel's extremely high colorature-voice with the complexity of a pianosound-pandemonium in which her fantasmagory rises and sinks, the composer explores a wide psychodramatical scale between vulgarity and sublimation,
    cabaret and Dies Irae, idleness and transcendence.
    This contrast is also maintained as the stylistic link and feedback between the high musical density of this song and Van Gogh's powerfull dramatical pallet.

    In het IIde bedrijf van 'Cesare Borgia' verschijnt de van haar schelp beroofde Venus  in een aantal nachtmerrie-achtige semi-historische reïncarnaties. Eén daarvan is Rachel, het hoertje uit Arles, dat op Kerstavond van 1888 Van Gogh's afgesneden oor in ontvangst nam, omwikkeld in een zakdoek, waarbij de schilder haar toefluisterde "Houd dit en bewaar het als iets kostbaars".
    Voor Johan Sanctorum de gelegenheid om Rachel in het middelpunt te plaatsen van een uitgebreide en uitdijende kring van parodische associaties: de hoer als maagd en heilige, het oor als kerstekind in het café van Marie en José, het "druppend lelletje" als Graalswonder (weerom met Wagneriaanse reminiscenties, ditmaal vooral 'Parsifal'), het oor als bootje, dichtvouwend tot nuldimensioneel licht-punt,- maar ook, helemaal aan het andere uiteinde, bloeddorst, de demonische gestalte van Salome die orgiastisch versmelt met het hoofd van Jochanaan. Ergens tussenin: Isolde, de eenheid van liefde en dood, de totale verzaking, het opgaan in de heilige leegte van het Boeddhistische Nirwana.
    Balancerend tussen het vulgaire en het sublieme, het makabere en het eschatologische (het cafégezang van de hoer als variatie op het
    Dies Irae!) exploreert Sanctorum in deze aria de vrouwelijke hysterie als leeg plateau waarop fantasmen verschijnen en weer wegdampen.
    Als decor fungeert Van Gogh's desolate
    "Café de Nuit" (1888), met de biljarttafel en het zwart gat daarin als midden van de diepste nacht, "uitgedroogde zee" en dodenakker van Rachel's onmogelijk moederschap.
    Als eerbetoon aan leven en werk van deze schilder, die zijn doeken aan de straatstenen niet kwijtraakte en wiens
    Zonnebloemen nu in de kluis van een Japanse speculant zijn opgeborgen, heeft de componist ook gestreefd naar een stilistische feedback tussen de muzikale dichtheid van deze aria, in vele lagen opgebouwd, en Van Gogh's dramatisch-expressionistisch palet.

    In 't nachtcafé bij Marie en José
    Komen alle reizigers samen
    Die de laatste trein niet haalden
    Of die strandden in 't station
    Omdat ze niet betaalden...
    Triest en dom wachten zij op een leeg perron
    Tot de lachende maan hen inviteert
    In haar grandioos en toch zo discreet
    Gefantaseerd, mysterieus, fabuleus,
    Niet al te serieus, affreus en scabreus
    Biljartsalon
    Zo glansloos als de maan zonder zon.
    Tussen vier muren van kansloos chagrijn
    Kwijnt een stok verdord op 't moederveld
    Waar alles kort bloeit en na zinloze pijn
    Weer in het donker gat verdwijnt....
    Licht en gewichtloos, zonder aangezicht
    Dansen en dwalen zij door het nachtcafé.
    Rond een mast zonder boot in de stille oceaan
    Dansen alle verdronken matrozen zich dood
    Onder de breed lachende maan!
    Traag graaft de loze modderschuit
    zich een schacht,
    Niet vooruit en ook niet achteruit
    Maar dieper, steeds dieper, draaiend rond z'n as
    Tot in 't diepste midden van de nacht...!
    Niet vooruit, niet achteruit
    Rechtdoor naar beneden
    Zinkt een moedeloze schuit
    In 't zoute zand van een uitgedroogde zee
    En voert allen die ooit geweest zijn
    met zich mee....
    Recht in 't nachtcafé, bij Marie en José!

    Voor een troebel groepsportret
    staan de schimmen graag model
    Voor een borrel zingt Rachel
    de doden uit de hel...
    In dit bruisend kabaret zit het elke avond vol...
    Met duizend voze zandmatrozen
    in de vloed verloren...
    Voor een oorlam zoet en fijn
    Lok ik ze uit het loden tij
    Als een valse Sirene
    Op een leeg schilderij.
    Sluit deuren af, er kan niemand meer bij,
    Kleuren vergaan tot een bruinzwarte brij...
    Alles bloeit, tolt heen en weer,
    Schilder, snel, ik zie niets meer...
    Het was helemaal niets... helemaal niets!

    Niets luistert zo gewillig
    als een godvergeten oor...
    Niets zingt zo zacht
    als een mond zonder gezicht.
    Niets heeft meer oog
    dan 't gewichtloze licht
    Iets... lichter...niets.
    Niets is de inzet van 't grote eindtornooi
    Waar elkeen zijn deel vergroot
    van 't meteloos fortuin ...
    Want twee keer niets
    Is vier keer niets
    Is acht keer niets
    En zo steeds meer...:
    Iedereen speelt en wint!
    Aan het einde van het spel
    dat oneindig duurt reikt moeder Rachel
    haar dode kind'ren de levensdrank aan!

    In 't nachtcafé bij Marie en José,... José!
    Dringen duizenden stemmen door
    uit de diepe wereldnacht
    en zingen: het is volbracht...!

    Aan Rachel's kleine boezem
    Zal het druppend lelletje
    In zijn witte windels
    Openbloeien tot een purp'ren schelp
    Vol elexir...
    Groot, als een boot
    Die ons allen voert tot aan de hemelpoort.
    En daar plooit ons schuitje dicht
    tot een vonkje in het licht.


    Music & lyrics: Johan Sanctorum

    Other songs from this cd? Click here!

    Visit Johan Sanctorum's homepage


    Play All Tracks Now! play this chart in lo fiplay this chart in hi fi
    add all tracks to My.MP3add all tracks to My.MP3   add this artist to My Home pageadd this artist to My Home page   Get Helpneed help playing tracks?
    "'Rachel's delirium'/Marielle Creemers"genre: Contemporary
    lo fi playlo fi play (dial-up)
    hi fi playhi fi play (broadband)
    downloaddownload (9.4 MB)
    email track to a friendemail track to a friend
    view track infoview track info
    add to My.MP3add to My.MP3
    CD: Maupertuis   Label: SantaLucia
    Credits: Johan Sanctorum
     
    Play All Tracks Now! play this chart in lo fiplay this chart in hi fi
    add all tracks to My.MP3add all tracks to My.MP3   add this artist to My Home pageadd this artist to My Home page   Get Helpneed help playing tracks?

    Copyright notice. All material on MP3.com is protected by copyright law and by international treaties. You may download this material and make reasonable number of copies of this material only for your own personal use. You may not otherwise reproduce, distribute, publicly perform, publicly display, or create derivative works of this material, unless authorized by the appropriate copyright owner(s).

     
     
     
    Company Info / Site Map / My Account / Shopping Cart / Help
    Copyright 1997-2003 Vivendi Universal Net USA Group, Inc. All rights reserved.
    MP3.com Terms and Conditions / Privacy Policy
    Vivendi Universal