|
 |
'Io spero e lo sperar...', Venus-Canzonetta
(Johan Sanctorum: 'Cesare Borgia', Act I )-
Annelies Meskens, soprano
In this opening-song of Venus, Sanctorum paints the melancholic atmosphere of a vanishing female subculture, repressed by the new Renaissance-genius Cesare Borgia, agressor of Firenze and modell of Machiavelli's Principe.
In the opera she is the patroness of the city-state Firenze, but also mother of Niccolo Machiavelli, who saves the city by becoming Borgia's catamite.
Again the deep ironical instinct of Sanctorum lead him into the poetry of ...Niccolo Machiavelli himself, to find the ideal lyrics for that elegy.
The almost Schubertian 'simplicity' of the song is troubled by Tristanesque chromatics and Wagner-quotes, which develops in a discrete way the complexity in our culture of beauty, glimmer, pretext, seduction, manipulation.
The tragi-comical short-cut between the world of Venus and the love-poetry of Niccolo Machiavelli, illustrates also the impossibility in our society to maintain integrity and intellectual 'virginity' in front of political power.
In de opera "Cesare Borgia"confronteert Johan Sanctorum de ontplooiing van het mannelijk-technische machtsdenken in onze cultuur, belichaamd door de renaissance-prins Cesare Borgia,- het model voor Machiavelli's 'Il Principe'-,met archaische sporen van een vrouwelijke tegencultuur, door Venus belichaamd. In de opera is zij patrones van de stad Firenze, door Borgia belaagd, maar tevens moeder van Niccolo die met de Prins een duivelspact sluit en zich als schandknaap aan hem geeft. Hierdoor redt hij de stad, begint een carrière van diplomaat en filosoof, maar verliest zijn integriteit.
Reden genoeg dus voor Venus om te treuren. Sanctorum vond de stof van deze elegie uitgerekend in een gedicht van... Niccolo Machiavelli zelf, wiens dubbelnatuur hierdoor des te sterker geprofileerd wordt.
'Io spero e lo sperar' is de entrée-aria van Venus, wiens verloren strijd om het behoud van de diepe redelijkheid en verkommering tot Venus abandonata en spook-vamp in de moderniteit, perfect wordt vertolkt in het melancholisch-omfloerste stemgeluid van Annelies Meskens.
De bedrieglijke eenvoud van deze haast Schubertiaanse canzonetta wordt vertroebeld door discrete maar verontrustende verwijzingen naar Wagner's "Tristan"-muziek, die als epiloog op de Don Juan-mythe zou kunnen gelezen worden: is Venus definitief verkocht in een universum van de verleiding, misleiding en de fascinatie, waar kunst en macht, de intelligentsia en de politiek, elkaar gevonden hebben?
Io spero e lo sperar cresce 'l tormento,
Io piango e il pianger ciba il lasso core,
Io rido e el rider mio non passa drento,
Io ardo e l'arsion non par di fore,
Io temo ciò che io veggo e ciò che io sento,
Ogni cosa mi dà nuovo dolore:
Così sperando, piango, rido e ardo,
E paura ho di ciò che io odo e guardo.
Nasconde quel con che nuoce ogni fera:
Celasi adunque, sotto l'erbe il drago,
Porta la pecchia in bocca mèle e cera
E dentro al piccol sen nasconde l'ago,
Cuopre l'orrido volto la pantera
E 'l dosso mostra dilettoso e vago:
Tu mostri il volto tuo di pietà pieno,
Poi celi un cor crudel dentro al tuo seno.
Music: Johan Sanctorum
Lyrics : Niccolo Machiavelli
Other songs from this cd? Click here!
Visit Johan Sanctorum's homepage
Order CD 'Maupertuis' at: SantaLucia_be@yahoo.com
|
 |
|
|
|
|
CD: Maupertuis
Label: SantaLucia
Credits: Johan Sanctorum |
| |
Copyright notice. All material on MP3.com is protected by copyright law and by international treaties. You may download this material and make reasonable number of copies of this material only for your own personal use. You may not otherwise reproduce, distribute, publicly perform, publicly display, or create derivative works of this material, unless authorized by the appropriate copyright owner(s).
|
|
need help playing tracks?
lo fi play
hi fi play
download
email track to a friend
view track info